درست همان پنجره هایی که در طول روز این همه زیبا و دوست داشتنی هستند در شب این همه ترسناکند. در طول روز نور و منظره را بی دریغ به ما هدیه می کنند و شب هنگام ما را عریان در مقابل چشمان بیگانه قرار می دهند. کدام را باید باور کرد؟ این همه زیبایی بدون چشم داشت یا این ترس وهم آلود را؟
