قضاوت

از همه جا می شنویم و تو فیلمها می بینیم نباید آدمها رو "قضاوت" کرد و موفق ترین آدمها، آدمهایی هستند که تو زندگیشون قضاوت نمی کنند. در ظاهر کار ساده ای یه نظر می یاد. کافیه که به کار کسی کاری نداشته باشی ولی در عمل می بینی که به این سادگی هم نیست. اگه ماجرایی که پیش اومده یه قسمت از باورهات رو قلقلک بده اونوقت چی؟ مثلا من به نظرم وحشتناک ترین کار خیانته تو زندگی زناشویی و به هیچ عنوان برام قابل قبول نیست. اونوقت می بینم که یکی از اطرافیانم درگیر این ماجرا شده. حالا من سعی می کنم حتی تو ذهنم هم طرف رو قضاوت نکنم! این کار خیلی سخته چون من به طور مستقیم با عقاید خودم طرفم. ذهنم دائم سعی می کنه این ماجرا رو با باورهام منطبق و نتیجه گیری کنه و من هم دائم سعی می کنم جلوی مغزم رو بگیرم. واقعا کار سختیه! با این که برای این موضوع دارم تمرین می کنم ولی خیلی وقتها موفق نمی شم. متاسفانه ذهنم گاهی خیلی سخت می چسبه به باورها.